خوردن ناخن یکی از عادات غلط در کودکان و نوجوانان و گاه بزرگسالان است که علاوه بر این که زیبایی ظاهر ناخن از بین می‌برد، باعث ایجاد بیماری گوارشی نیز می‌شود.
خوردن ناخن جزو یکی از اختلالات کنترل عصبی دسته بندی میشود
نوک انگشتان خورده شده گاهی نسبت به درد حساس میشود. بخصوص در محلی که پوست به ناخن ها می چسبد.

    با توجه به اینکه پوست نوک انگشت زخمی میشود، احتمال انتقال باکتری های زیر ناخن به داخل پوست وجود دارد
    ممکن است موجب بیماری های ویروسی ناخن مانند چرک یا تبخال ناخن شود.
    میتواند موجب انتقال کرمک ها از ناحیه مقعد به دهان شود.
    خوردن ناخن با بیماری های لثه نیز در ارتباط است.
    در صورت قورت دادن ناخن های کنده شده، احتمال رخداد بیماری های گوارشی نیز وجود دارد.
    در صورتی که خوردن ناخن ها چند سال طول بکشد، میتواند باعث تغییر فرم ناخن ها شود.

درمان در این بیماری عصبی شامل جایگزین کردن یک عادت بهینه بجای عادت خوردن ناخن هاست. ساده ترین روش مقابله با خوردن ناخن ها استفاده از یک لاک ناخن مخصوص است که بسیار تلخ مزه بوده و باعث میشود شخص از خوردن ناخن هایش زده شود و به مرور تکرار این عمل را کاهش داده و به صفر برساند. همچنین رفتار درمانی نیز در درمان این عادت اشتباه کاربرد مفیدی دارد.

۳۰ درصد بین کودکان ۷ تا ۱۰ سال و ۴۵ درصد بین نوجوانان ۱۱ تا ۱۹ سال.

جویدن ناخن یک رفتار وسواسی اجباری است که در پزشکی به آن Onychophagia میگویند. هم کودکان و هم بزرگسالان ممکن است چنین عادتی داشته باشند. این عادت از 5 سالگی شروع می‌شود و تا سی سالگی می‌تواند ادامه پیدا کند. جویدن ناخن یکی از عادات کودکان است که والدین را بسیار ناراحت و کلافه می کند.
گاهی اوقات این عادت از زمانی شروع می‌شود که متوجه می‌شوید ناخنتان شکسته و حاشیه‌های ناهموار و دندانه‌ای دارد و به‌جای اینکه صبر کنید تا بعداً با ناخن‌گیر یا سوهان آن را صاف کنید، می‌خواهید با جویدن آن را هموار کنید. این کار را با ناخن‌های دیگر نیز انجام می‌دهید و از این کار لذت می‌برید تا اینکه تبدیل به عادت می‌شود. جویدن ناخن ادامه پیدا می‌کند تا اینکه نوک انگشتان متورم و قرمز می‌شود و با پاره شدن پوست شروع به خونریزی می‌کند.
بسیاری از والدین زمانی که می بینند فرزندشان در حال جویدن ناخن هایش است ناراحت، آزرده و خشمگین می شوند و مدام به او تذکر می دهند که «ما نگران سلامتی و بهداشت تو هستیم و نمی خواهیم در آینده انگشتانی زشت داشته باشی.» بیشتر آنان بر این باورند که کودکانی که ناخن می جوند، دچار فشار عصبی و اضطراب شده اند و سعی دارند با این عمل خود تشویش و دلهره خود را کاهش دهند. آنها همچنین نگران این موضوع هستند که این رفتار در کودکانشان به صورت عادتی درآید که در آینده به سختی بتوانند آن را ترک کنند. منظور از عادت، رفتاری مقاوم شده است که بارها و بارها تکرار می شود.

یک عادت ممکن است گاه به عنوان یک سرگرمی و گاه راهی برای رهایی از اضطراب های روزانه کودک انتخاب شود. اغلب کودکان و نوجوانان طی دوران رشد خود، عادات و رفتارهای گوناگونی را تجربه می کنند که مورد تایید والدین و اطرافیان شان نیست؛ مثل مکیدن شست، انگشت در بینی کردن، مو تاب دادن و چرخیدن های متوالی در اتاق. آنان این عادات را کاملاً غیر ارادی و ناخودآگاهانه انجام می دهند و به هیچ وجه قصدشان آزردن و برانگیختن دیگران نیست. در این گونه موارد انتخاب شیوه مقابله و رویارویی با آن مشکل از اهمیت ویژه یی برخوردار است زیرا می تواند تاثیر زیادی بر روند درمان یا وخیم تر شدن اوضاع بگذارد.
 
 
جویدن ناخن نه تنها منظره ناخوشایندی دارد بلکه موجب بیماری کودک نیز می شود.جویدن ناخن ها به ویژه تا ته پوشش شاخی ناخن منجر به خونریزی می شود و پوست را مستعد تماس با میکروب ها کرده و خطر ابتلا به عفونت را در این ناحیه افزایش می دهد.به علا وه وقتی کودک ناخن های پر از میکروب را وارد دهان می کند خطر ابتلا به امراض مختلف برای وی افزایش پیدا می کند.